Gjumi m’kishte dalë, por pritsha sorrat me krrokatë n’çatinë e koridorit e me iu çkapë shtratit.
I mbulova shpatullat me jorganin që m’kishte ra nga krevati e thashë, hajt t’i pres krrokamat e gu-gu-të e pllumbave para se me kqyrë orën.
M’kishin pasë lodhë ato rudinat e Stankajve e lukthin ma kishte pasë randua ajo maza e zieme e rugovasës Fiolla, kamarjerës n’atë Kullën rranzë Moknave.
Derisa po m’nxehej shtati, mendja m’kishte pasë shkua asaj tërthorës që t’çon të Gurra e Dashit e s’di a mu nxe trupi prej jorganit, apo u knaqa tue pi ujë nga damari i Livadheve t’Gjakut, por gjumi prap m’kishte pasë mashtrua.
Nji bërtimë vinte nga Taslixhja. Nji tjetër nga Velania. E madhja vinte nga Ajvalia!
Ndihmom Zot thashë kur e pashë vetën kacavjerrun n’tregandshin e Bashkim Vllaznimit, mbrapa Parlamentit!
Ruejmi mendet e kresë o Zot u luta!
- Zbrit poshtë o nalet!
O adalet, zbrit!
Çka po ban n’permendore o hajvan!
Marran!
Bërtitshin njerëzit të tregu i Jahudive, aty të ajo kërraba e zgatavellët afër Komunës! - Zbrit o kopil se jemi mahalla e Muhaxhirve! Kemi ardhë prej Toplicës me t’i ble librat.
Thojshin e duertë i zgjatshin me m’kapë për kambësh.
Jemi Gollaku o beter. Koshat t’i kemi pru me dardha kakiçke. Na i jep “Bastardët” për dardha!
O m’i ka marrë krejt ai plaku i juve more, mënzi bërtita! Ai më krroçe!- Marevci jemi o qyrran. T’kemi pru edha, dhi, cjepë. Zbrit e merr çka të duesh, veç dorëzoje kuferin!
- Llapi jemi. T’kemi pru pula, ve, gjela o zhelan! Gjuej poshtë “Bastardët” t’i marrim!
Nuk guxoj prej Gimushit tuej more, se po don ai me i ble nga nji euro e gjysëm, a keni vesh? - Zbrit poshtë se po e then kërrabën e na merr n’qafë me Jugosllavinë, bërtiti Kodra e Timave!
O Zot u luta. Po këta se paskan hallin e librave po frikën se po kthehet Serbia e s’i gjenë ata tre gishtat e Bashkim-Vlaznimit, e kërset prap dajaku n’kurrizin e tyne!?
Dhe, tue bërtitë ata e tue u dridhë unë e çoi zoti nji re t’zezë e flakë e verdhë erdhi prej qiellit e mua m’ktheu n’shtrat.
M’ka pasë thanë nji plak, kur trupi lodhet n’shtrat, andrrat t’mbysin! Mos prit me tu pi krahu!
U çova e dola n’ballkon me kqyrë çatinë. Mbramë para se me ra n’shtrat, gjysën e piatës me oriz nuk e hangra. Ua qita pëllumbave mbi çati e grues nuk i kallxova. Thashë vinë me hangër pëllumbat e sorrat e tue çukatë me zgjojnë nga gjumi!
Por, si duket zogjët ishin kanë zgjua t’parët. E kishin pasë hangër orizin e s’i kam ndëgjua e andrrat m’kishin pasë vjerrë n’permendoren e Jugosllavisë që hala rrin mes Komunës e Presidencës, si kërrabë!
S’duen me prishë miqasinë e kumarinë me rrajën e fëlliqtë, thashë, prandaj rrin n’ish çarshinë e vogël t’Jahudive e kush s’guxon me prekë!
Mua po! M’thonë çka po kërkon rrugëve me libra? Ti Nostradamusi s’je! As Nastradini! As Burdushi! Kallashi jo se jo!
Kush t’i lexon shkarravinat tua?
Zhduku, se ne t’i blejmë jo vetëm librat po edhe ty t’blejmë për dhetë cent, siç e blemë tokën e Kosovës me nga nji euro e gjysëm!
S’ka ma Task Forca! As gjykata s’ka, as President pa thanë na!
Ti mundësh me mbetë gjallë e me tu shitë librat, vetëm nëse shkruen për flokët e mbjelluna e qeshjet tona t’bukura me dhambë porcelani. Edhe për nënshkrimet tona andej e këndej Oqeanit. Edhe paret me i nda me neve, nga nji euro për libër, siç m’tha njeni që e kisha mik!
Kosovë je e Kosovë kam dashtë me qenë edhe unë, prandaj nuk ika. Mbeta rrugëve tua me e hangër bukën n’rrasën e gurit.
Por as gurët s’po doni me na i lanë!
Shkrova mbasi ikën sorrat, n’librin e ri “Shitësi i librave me vathin e verdhë”
Çun Lajçi – Dardani, 27.10. 202
