…e ç’ të bësh- ditëve, takohemi me të tjerët, ndërsa netëve, përballemi me vetveten…
…e ç’të bësh, ndonjëherë apo dhe jo rrallë, realiteti të lodhë , të mërzitë , të zhgënjen…Andaj, nata vjen në çastin e duhur , tek fle dhe mund të shëtitësh pak në botën e ëndrrave…
Vërtetë, kaq e çuditshme qenka jeta:
Presim të rritemi, për të mos na mbajtur për dore kur kalojmë rrugën
Dhe pastaj, kur rritemi, kërkojmë dikë, që të na mbajë për dore , për të mos mbetur vetëm…
E thoshte imi plak: në paç jetë mbaji në mend këto tri gjëra –
Të mirën që nuk ke bërë ,
Të keqen që ke bërë ,
Dhe kohën që ke humbur…
E nuk thuhet kot, se zemra , është nxënësi më i keq në botë, pavarësisht mësimeve të shumta. Ajo, thuajse bën gjithmonë të njëjtat gabime
E mendja, është gënjeshtare. Nuk i besohet. Të mashtron. Të rren. Zemra , kurrë!
Seç më kujtohen në këto çaste fjalët e një tim mik:
Nuk e di nëse kjo është jeta që ëndërroja , por di, se kjo është gota ime, nga e cila duhet të pi deri në fund…
Gota apo jeta deri në fund?
…
g. dili
